Ҳофизо, сар зи кулаҳгӯшаи хуршед барор,
Бахтат ар қуръа бад-он моҳи тамом андозад.
Соқӣ ар бода аз ин даст ба ҷом андозад
С
Ҳофизо, сар зи кулаҳгӯшаи хуршед барор,
Бахтат ар қуръа бад-он моҳи тамом андозад.
Бад-ин шеъри тари ширин зи шоҳаншаҳ аҷаб дорам,
Ки сар то пойи Ҳофизро чаро дар зар намегирад?!
Хуррам дили он, ки ҳамчу Ҳофиз
Ҷоме зи майи аласт гирад.
Расонд рояти Мансур бар фалак Ҳофиз,
Ки илтиҷо ба ҷаноби шаҳаншаҳӣ овард.
Аҷаб медоштам дишаб зи Ҳофиз ҷому паймона,
Вале манъаш намекардам, ки сӯфивор меовард.
Фалак ғуломии Ҳофиз кунун ба тавъ* кунад,
Ки илтиҷо ба дари давлати шумо овард.
Гар ин насиҳати шоҳона бишнавӣ, Ҳофиз,
Ба шоҳроҳи ҳақиқат гузар тавонӣ кард.
Гуфтамаш «Силсилаи зулфи бутон аз пайи чист?»
Гуфт: «Ҳофиз гилае аз дили шайдо мекард».
Ҳофиз, афтодагӣ аз даст мадеҳ, з-он ки ҳасуд
Ирзу молу дилу дин дар сари мағрурӣ кард.
Фикри ишқ оташи ғам дар дили Ҳофиз заду сӯхт,
Ёри дерина бибинед, ки бо ёр чӣ кард!