Ҳофиз, суруди маҷлиси мо зикри хайри туст,
Биштоб, ҳон ки асбу қабо мефиристамат.

Кӯтаҳ накунад баҳси сари зулфи ту Ҳофиз,
Пайваста шуд ин силсила то рӯзи қиёмат.

Кӣ гуфт, Ҳофиз аз андешаи ту омад боз?
Ман ин нагуфтаам, он кас, ки гуфт, буҳтон гуфт.

Ҳофиз, чу оби лутф зи назми ту мечакад,
Ҳосид чӣ гуна нукта тавонад бар он гирифт?

Ҳофиз, ту ин сухан зи кӣ омӯхтӣ, ки бахт
Таъвиз кард шеъри турову ба зар гирифт?

Ҳамчу Ҳофиз ҳама шаб нолаву зорӣ кардем,
К-эй дареғо, ба вадоъаш нарасидему бирафт.

Дигар макун насиҳати Ҳофиз, ки раҳ наёфт,
Гумгаштае, ки бодаи нобаш ба ком рафт.

Айби Ҳофиз, гӯ, макун, воиз, ки рафт аз хонақоҳ,
Пойи озоде чӣ бандӣ? Гар ба ҷое рафт, рафт.

Эй дӯст, ба пурсидани Ҳофиз қадаме неҳ,
З-он пеш, ки гӯянд, ки аз дори фано рафт.

Ашки Ҳофиз хираду сабр ба дарё андохт,
Чӣ кунад? Сӯзи ғами ишқ наёрист ниҳуфт.