Май хур, ки шайху Ҳофизу муфтию муҳтасиб,
Чун нек бингарӣ, ҳама тазвир мекунанд.

Субҳдам аз арш меомад хурӯше, ақл гуфт:
«Қудсиён, гӯйӣ, ки шеъри Ҳофиз аз бар мекунанд».

Гуфтам: Дуои давлати ӯ вирди Ҳофиз аст,
Гуфто: Ин дуо малоики ҳафт осмон кунанд.

Сар макаш, Ҳофиз, зи оҳи нимшаб,
То чу субҳат ойина рахшон кунанд.

Ҳофиз, давоми васл муяссар намешавад,
Шоҳон кам илтифат ба ҳоли гадо кунанд.

Халоси Ҳофиз аз он зулфи тобдор мабод,
Ки бастагони каманди ту растгоронанд.

Чу Мансур аз мурод онон, ки бар доранд, бар доранд,
Бад-ин даргоҳ Ҳофизро чу мехонанд, меронанд.

Зоҳид ар риндии Ҳофиз накунад фаҳм, чӣ бок,
Дев бигрезад аз он қавм, ки қуръонхонанд.

Куштаи ғамзаи ту шуд Ҳофизи ношунидапанд,
Теғ сазост, ҳар киро дарди сухан намекунад.

Бо чашми пурнайранги ӯ, Ҳофиз, макун оҳанги ӯ,
К-он турраи шабранги ӯ бисёр таррорӣ кунад.