
Ҳаргиз онро ба дӯстӣ мапсанд,
Ки равад ба ҷойи нописандида.
Ташнаро дил нахоҳад оби зулол,
Нимхӯрди даҳони гандида!
Ҳаргиз онро ба дӯстӣ мапсанд,
Ки равад ба ҷойи нописандида.
Ташнаро дил нахоҳад оби зулол,
Нимхӯрди даҳони гандида!
Бузургаш нахонанд аҳли хирад,
Ки номи бузургон ба зиштӣ барад!
Ҳар киро ҷомапорсо бинӣ,
Порсо дону некмард ангор!
В-ар надонӣ, ки дар ниҳонаш чист.
Муҳтасибро даруни хона чӣ кор?!
Бар дари Каъба соиле дидам,
Ки ҳамегуфту мегиристӣ х(в)аш:
«Менагӯям, ки тоъатам бипазир,
Қалами афв бар гуноҳам каш!»
Рӯй бар хоки аҷз мегӯям,
Ҳар саҳаргаҳ, ки бод меояд:
«Ай, ки ҳаргиз фаромуш-т накунам,
Ҳичат аз банда ёд меояд?!»
Шунидам, ки мардони роҳи Худой
Дили душманонро накарданд танг.
Туро кай муяссар шавад ин мақом,
Ки бо дӯстонат хилоф асту ҷанг?!
Ҳар кӣ айби дигарон пеши ту оварду шумурд,
Бегумон, айби ту пеши дигарон хоҳад бурд!
Дар амал кӯшу ҳар чӣ хоҳӣ пӯш,
Тоҷ бар сар неҳу алам бар дӯш!
Чу аз қавме яке бедонишӣ кард,
На кеҳро манзилат монад, на меҳро!
Шунидастӣ, ки гове дар алафхор
Биёлояд ҳама говони деҳро?!
Ба як нотарошида дар маҷлисе,
Биранҷад дили ҳушмандон басе!
Агар биркае пур кунанд аз гулоб,
Саге дар вай уфтад, кунад манҷалоб!
Эй ҳунарҳо гирифта бар кафи даст,
Айбҳо баргирифта зери бағал!
То чӣ хоҳӣ харидан, эй мағрур,
Рӯзи дармондагӣ ба сими дағал?!