Ҳало, Рӯдакӣ, аз кас андарматоб

Маро дилест, ки аз ғамгинӣ чу дур шавад,
Ба ғамгинон шаваду ғам фароз гирад вом.

Аҷаб ояд маро зи кардаи хеш,
К-аз дари гиряам ҳамехандам.

Хирад дар баҳо нақди ҳастӣ фиристад,
Гуҳарҳои рангин чу зояд зи конам.

Девонагони беҳушамон хонанд,
Девонагон наем, ки мастонем!

Дилам аз ҳар сухан биёзорад,
Рост гӯйӣ, ки кӯдаке хурдам.

Ҷонро зи пайи дину диёнат бифурӯшем
В-ин умри фаноро ба раҳи ғазв гузорем!

Давлати мирам ҳамеша бод бар афзун,
Давлати аъдои ӯ ҳамеша ба нуқсон!

Офтобӣ, ки зи чобукқадамӣ
Бар сари зарра намояд ҷавлон.

Лаб тар макун ба об, ки талқ аст дар қадаҳ,
Даст аз кабоб дор, ки заҳр аст тавъамон!

То куштаи ӯ аз он кафан созад,
То хастаи ӯ аз он кунад дармон.