Ту, ки дар банди хештан бошӣ,
Ишқбози дурӯғзан бошӣ!
Гар нашояд ба дӯст раҳ бурдан,
Шарти ёрист дар талаб мурдан!
Ту, ки дар банди хештан бошӣ
Т
Ту, ки дар банди хештан бошӣ,
Ишқбози дурӯғзан бошӣ!
Гар нашояд ба дӯст раҳ бурдан,
Шарти ёрист дар талаб мурдан!
Гар даст расад, ки остинаш гирам,
Варна, биравам, бар остонаш мирам!
Зи диданат натавонам, ки дида дарбандам
В-агар муқобала бинам, ки тир меояд!
В-ар ҳунаре дориву ҳафтод айб,
Дӯст набинад ба ҷуз он як ҳунар!
В-ар шакархандаест ширинлаб,
Остинаш бигиру шамъ бикуш!
Маъшуқа, ки дер-дер бинанд,
Охир кам аз он, ки сер бинанд!
Рашкам ояд, ки касе сер нигаҳ дар ту кунад,
Боз гӯям, на, ки кас сер нахоҳад будан!
Пеши касе рав, ки талабкори туст,
Ноз бар он кун, ки харидори туст!
Шояд паси кори хештан биншастан,
Лекин натавон забони мардум бастан.
«Гар малулӣ зи мо, туруш маншин,
Ки ту ҳам дар миёни мо талхӣ!»
Ҳанузат гар сари сулҳ аст, бозой,
К-аз он мақбултар бошӣ, ки будӣ!
