То дили дӯстон ба даст орӣ

На мард аст он ба наздики хирадманд,
Ки бо пили дамон пайкор ҷӯяд!
Бале, мард он кас аст аз рӯйи таҳқиқ,
Ки чун хашм оядаш, ботил нагӯяд!

То тавонӣ, даруни кас махарош,
К-андарин роҳ хорҳо бошад!
Кори дарвеши мустаманд барор,
Ки туро низ корҳо бошад!

Ба даст оҳаки тафта кардан хамир,
Беҳ аз даст бар сина пеши амир!

Умри гаронмоя дар ин сарф шуд,
То чӣ хурам сайфу чӣ пӯшам шито?!
Эй шиками хира, ба тое бисоз,
То накунӣ пушт ба хидмат дуто!

Чу коре бе фузули ман барояд,
Маро дар вай сухан гуфтан нашояд!
В-агар бинам, ки нобинову чоҳ аст,
Агар хомӯш биншинам, гуноҳ аст!

Агар дониш ба рӯзӣ дарфузудӣ,
Зи нодон тангрӯзитар набудӣ!
Ба нодонон чунон рӯзӣ расонад,
Ки доно андар он оҷиз бимонад!

Уфтодааст дар ҷаҳон бисёр,
Бетамиз арҷманду оқил хор!

Ташнаи сӯхта дар чашмаи равшан чу расид,
Ту мапиндор, ки аз пили дамон андешад!
Мулҳиди гурсина дар хонаи холӣ бар хон,
Ақл бовар накунад, к-аз рамазон андешад!

Ҳаргиз онро ба дӯстӣ мапсанд,
Ки равад ба ҷойи нописандида.
Ташнаро дил нахоҳад оби зулол,
Нимхӯрди даҳони гандида!

Бузургаш нахонанд аҳли хирад,
Ки номи бузургон ба зиштӣ барад!