Сарсари ҳаҷри ту, ай сарви баланд

Дод дида-ст аз ӯ ба ҳеч сабаб
Ҳеч фарзона, то ту бинӣ дод?!

Ҳар он ки Эзидаш ин ҳар чаҳор рӯзӣ кард,
Сазад, ки шод зияд ҷовидону ғам нахурад!

Ӯ хашм ҳамегирад, ту узр ҳамехоҳ,
Ҳар рӯз ба нав ёри дигар менатавон кард!

Ту ҷавонмарду давлати ту ҷавон,
Май ба бахти ту навҷавон омад!

Вори озар гузашту шуълаи он,
Шуълаи лоларо замон омад!

Буд аз неъмат, он чӣ пӯшиданд
В-он чӣ доданду он чиро хурданд.

Не, ки Ҳотам нест бо ҷуди ту род,
Не, ки Рустам нест дар ҷанги ту мард!

В-он даҳани танги ту, гӯйӣ, касе
Донагаке нор ба ду ним кард.

Сипар бе пеш кашидам ханданги қаҳри туро,
Чу тир бар ҷигар ояд, сипар чӣ суд кунад?!

Ай ман муқаддам аз ҳама ушшоқ, чун туӣ
Мар ҳуснро муқаддам чун аз калом «қад».