Абӯабдуллоҳи Рӯдакӣ. Шарҳи мунтахаби ашъор

Бо дода қаноат куну бо дод бизӣ!
Дар банди такаллуф машав, озод бизӣ!
Дар беҳ зи худе назар макун, ғусса махур,
Дар кам зи худе назар куну шод бизӣ!

Имрӯз ба ҳар ҳоле Бағдод Бухорост,
Куҷо мири Хуросон аст, пирӯзӣ он ҷост.

Агарчи хомӯш мардум, ки шеър бояд гуфт,
Забони ман ба равӣ гардад офарини туро.

Ангушт макун ранҷа ба дар кӯфтани кас,
То кас накунад ранҷа ба дар кӯфтанат мушт!

Ҳар киро Эзад-ш лахте ҳуш дод,
Рӯзгор ӯро басанда устод.
Ҳар кӣ н-омухт аз гузашти рӯзгор,
Низ н-омӯзад зи ҳеч омӯзгор.

Бирав, зи таҷрибаи рӯзгор баҳра бигир,
Ки баҳри дафъи ҳаводис туро ба кор ояд!

Ҳеч талхӣ нест бар дилталхтар
Аз фироқи дӯстони пурҳунар!

К-аз шоирон наванд манаму навгувора,
Як байти парниён кунам аз санги хора.