Абӯабдуллоҳи Рӯдакӣ. Ғазалиёт, қасоид ва қитаъот

Ту Рӯдакӣ ба ғуломӣ қабул агар бикунӣ,
Ба бандагӣ написандад ҳазор Дороро!

Биё, инак нигаҳ кун Рӯдакиро,
Агар бе ҷон равон хоҳӣ танеро.

Аз он ҷонтӯз лахте хуни раз деҳ,
Сипарда зери пой-андар сипоро!

Чодараке дидам рангин бар ӯ,
Ранг басе гуна бар он чодаро.

На позер бояд туро, на сутун,
На девори хишту на з-оҳан даро!

В-ин фажаҳ пир зи баҳри ту маро хор гирифт,
Бираҳонод аз ӯ Эзиди ҷаббор маро!

Касе, ки дом кунад номи нек аз пайи нон,
Яқин бидон ту, ки дом аст нон-ш мар ҷонро!

Агарчи хомуш мардум, ки шеър бояд гуфт,
Забони ман ба равӣ гардад офарини туро!

То андар он миёна, ки бинанд рӯйи ӯ,
Ту низ дар миёнаи эшон нишиниё!

Ҳар киро рафт, ҳамебояд рафта шумарӣ,
Ҳар киро мурд, ҳамебояд мурда шумаро!

Ҳарчанд навбаҳор ҷаҳон аст ба чашм хуб,
Дидори хоҷа хубтар - он меҳтари ҳасиб.

В-он занахдон ба себ монад рост,
Агар аз мушк хол дорад себ.

Чу пусти рӯбаҳ бинӣ ба хони вотгарон,
Бидон, ки туҳмати ӯ дунбаи ба саркор (?) аст!

Дониши ӯ на хубу чеҳра-ш хуб,
Зишткирдору хубдидор аст.

Ангушт макун ранҷа ба дар кӯфтани кас,
То кас накунад ранҷа ба дар кӯфтанат мушт!

Май ҳасту дирам ҳасту бути лоларухон ҳаст,
Ғам нест в-агар ҳаст, насиби дили аъдост!

Акнун зи баҳори монавитабъ
Пурнақшу нигор ҳамчу «Жанг» аст.

Чун туро дид зард гуна шуда,
Сард гардад дилаш, на нобиност!

Нобисуда ду даст рангин кард,
Ночашида ба торак - андар тохт.

Замона гуфт маро: - Хашми хеш дор нигоҳ,
Киро забон на ба банд аст, пой дар банд аст!