Рафиқо, чанд гӯйӣ: – Ку нишотат?!

Сухани ширин аз зуфт наёрад бар,
Буз ба биҷ-биҷ ҳаргиз нашавад фарбеҳ.

Ба соат-андар монанди коҳ гардад кӯҳ,
Ба лаҳза-андар монанди кӯҳ гардад коҳ.

Набиди равшан чу абри баҳман
Ба назди гулшан чаро наборӣ?!

Соқаш ба масал чу соъиди ҳуро,
Пояш ба масал чу пойи мурғобӣ?!

В-арчи адаб дораду дониш падар,
Ҳосили мерос ба фарзанд не!

Бибурда наргиси ту оби ҷодуи Бобил,
Кушода ғунчаи ту боби муъҷизи Мӯсо!

Ишқро гар паямбарӣ, лекин
Ҳуснро офаридгор туӣ!

Ва он куҷо бигуворид, ногувор шуда-ст
Ва он куҷо нагазойист, гашт зудгазой.

Нахостам зи таманно, магар ки дастурӣ,
Наёфтам зи атоҳо, магар пушаймонӣ!

Агар ин май ба абр-андар ба чанголи уқоб астӣ,
Аз он то нокасон ҳаргиз нахурдандӣ, савоб астӣ!