Оташи сӯзон накунад бо сипанд

Мискин хар агарчи бетамиз аст,
Чун бор ҳамебарад, азиз аст.
Говону харони борбурдор,
Беҳ з-одамиёни мардумозор!

Ҳосил нашавад ризои Султон,
То хотири бандагон наҷӯйӣ.
Хоҳӣ, ки Худой бар ту бахшад,
Бо халқи Худой кун накуӣ!

Намонад ситамкори бадрӯзгор,
Бимонад бар ӯ лаънати пойдор!

Чун надорӣ нохуни даррандатез,
Бо дадон он беҳ, ки кам гирӣ ситез!

Ҳамчунон дар фикри он байтам, ки гуфт
Пилбоне бар лаби дарёи Нил:
«‎Зери поят гар бидонӣ ҳоли мӯр,
Ҳамчу ҳоли туст зери пойи пил!»‎.

Чу кардӣ бо кулӯхандоз пайкор,
Сари худро ба нодонӣ шикастӣ!
Чу тир андохтӣ бар рӯйи душман,
Чунин дон, к-андар омоҷаш нишастӣ!

Сулҳ бо душман агар хоҳӣ, ҳар гаҳ ки туро
Дар қафо айб кунад, дар назараш таҳсин кун!
Сухан охир ба даҳон мегузарад музиро,
Суханаш талх нахоҳӣ, даҳанаш ширин кун.

Аз Худо дон хилофи душману дӯст,
К-ин дили ҳар ду дар тасарруфи Ӯст.

Меҳтарӣ дар қабули фармон аст,
Тарки фармон далели ҳирмон аст.
Ҳар кӣ симои ростон дорад,
Сари хидмат бар остон дорад!

Зӯрмандӣ макун бо аҳли замин,
То дуъое бар осмон наравад!