Он саҳни чаман, ки аз дами дай

Чун туро дид зард гуна шуда,
Сард гардад дилаш, на нобиност!

Нобисуда ду даст рангин кард,
Ночашида ба торак - андар тохт.

Замона гуфт маро: - Хашми хеш дор нигоҳ,
Киро забон на ба банд аст, пой дар банд аст!

На ба охир ҳама бифарсояд,
Ҳар кӣ анҷомрост, фарсуданист!

Худ хуру худ деҳ, куҷо набуд пушаймон
Ҳар кӣ бидоду бихурд, аз он чи биялфахт?!

Неки ӯро фасонаворӣ шав,
Бади ӯро камар-т сахт битанҷ!

Остин бигрифтамаш, гуфтам, ки меҳмони ман ой,
Дод пӯшида ҷавобам: - Мӯрду анҷиру кулӯх!

Кунун замона дигар гашту ман дигар гаштам,
Асо биёр, ки вақти асову анбон буд!

Хомуш кун чун нуқат, эро малак
Номи ту аз дафтари гуфтан сутурд!

Бифканад оташ андар дили ҳусн,
Он чи ҳиҷрони ту аз сина фиканд!