Касеро чу ман дӯстгон ме чӣ бояд

То сабрро набошад ширинии шакар,
То бедро набошад бӯйе чу дорбӯй…

Умре, ки мар турост сармоя,
Вид асту корҳот бад-ин зорӣ!

Бе ту маро зинда набинад,
Ман зараам, ту офтобӣ!

Мёнакаш нозукак чу шонаи мӯ,
Гӯйӣ аз якдигар гусастастӣ!

Меҳтар нашавад, гарчи қавӣ гардад кеҳтар,
Гоҳӣ нашавад, гарчи ҳунар дорад чоҳӣ!

Онон, ки гирифтор шуданд аз сипаҳи ту,
Аз банд ба шамшери ту ёбанд раҳоӣ!

Ҳар-ч ба алфози халқ мидҳат рафта-ст,
Ё биравад то ба рӯзи ҳашр, ту онӣ!