Замона аспу ту роиз, ба ройи хешат тоз

Боз ту беранҷ бошу ҷони ту хуррам,
Бо наю бо уду бо набиди Фанорӯз!

Ӯ маро пеши шер бипсандад,
Ман натовам бар ӯ нишаста магас.

Аз шумори ду чашм як тан кам
В-аз шумори хирад ҳазорон беш!

Писанд бошад мар хоҷаро пас аз даҳ сол,
Ки бозгардад пиру пиёдаву дарвеш?!

Кунун ҳамонаму хона ҳамону шаҳр ҳамон,
Маро нугӯй, ки аз чӣ шуда-ст шодӣ сӯк!

Оҳу ба дашт агар бихурад қатрае аз он,
Ғуррандашер гардаду н-андешад аз паланг!

Аз он май маро деҳ, ки аз акси ӯ
Чу ёқут гардад ба фарсанг санг.

Туро, ки мешунавӣ, тоқати шунидан нест,
Маро, ки металабам, худ чӣ гуна бошад ҳол?!

Ғаму аност маро, - гуфт, - з-ин зиёъу иқор,
Фиғон ҳамекунам аз ранҷи ганҷу зайъату мол».

Ҳаром дорам бо дигарон сухан гуфтан,
Куҷо ҳадиси ту ояд, сухан дароз кунам.