Зайғамӣ, насл пазируфта зи дев

Лаб тар макун ба об, ки талқ аст дар қадаҳ,
Даст аз кабоб дор, ки заҳр аст тавъамон!

То куштаи ӯ аз он кафан созад,
То хастаи ӯ аз он кунад дармон.

Зери замин хезу ниҳуфте биҷӯй,
Пас ба фалак бар шав бе нардбон!

Ин аҷабтар, ки менадонад ӯ
Шеър аз шаъру хунбро аз хан.

Тезии шамшер дораду равиши мор,
Колбади ошиқону гунаи ғамгин.

Ҷаъдмӯён-т ҷаъд канда ҳаме,
Бибурида ба руни ту пистон.

Гӯрӣ кунему бода хурему бувем шод,
Бӯса диҳем бар ду лабони паривашон.

Кашкин нонат накунад орзуй,
Нони шамад хоҳӣ гирду калон!

Ҳар гуле пажмурда гардад з-ӯ на дер,
Марг бифшорад ҳама дар зери ған.

Яке андар даҳони Ҳақ забон аст,
Яке андар даҳони марг дандон.