Гул ба тороҷ рафту хор бимонд

Ман одамӣ ба чунин шаклу хӯю қадду равиш
Надидаам, магар ин шева аз парӣ омӯхт?!

Бигуфт: «Он ҷо парирӯёни нағзанд,
Чу гил бисёр шуд, пилон билағзанд!»‎

Себ, гӯйӣ, вадоъи бустон кард,
Рӯй аз ин нима сурху з-он сӯ зард!

Дӯш чун товус менозидам андар боғи васл,
Дигар имрӯз аз фироқи ёр мепечам чу мор!

То ба ҷойи турунҷ дар назарат,
Бехабар дастҳо буридандӣ.

То туро ҳоле набошад ҳамчу мо,
Ҳоли мо бошад туро афсона пеш.

Басо номи некуӣ панҷоҳ сол,
Ки як номи зишташ кунад поймол!

Агар Маҷнуни Лайлӣ зинда гаштӣ,
Ҳадиси ишқ аз ин дафтар набиштӣ!

Дареғо, ки бар хони алвони умр
Даме хӯрда будему гуфтанд: «‎Бас!»

Қиёс кун, ки чӣ ҳолат бувад дар он соат,
Ки аз вуҷуди азизаш бадар равад ҷоне!