Гар ман ин дӯстии ту бибарам то лаби гӯр

Ҳарчанд навбаҳор ҷаҳон аст ба чашм хуб,
Дидори хоҷа хубтар - он меҳтари ҳасиб.

В-он занахдон ба себ монад рост,
Агар аз мушк хол дорад себ.

Чу пусти рӯбаҳ бинӣ ба хони вотгарон,
Бидон, ки туҳмати ӯ дунбаи ба саркор (?) аст!

Дониши ӯ на хубу чеҳра-ш хуб,
Зишткирдору хубдидор аст.

Ангушт макун ранҷа ба дар кӯфтани кас,
То кас накунад ранҷа ба дар кӯфтанат мушт!

Май ҳасту дирам ҳасту бути лоларухон ҳаст,
Ғам нест в-агар ҳаст, насиби дили аъдост!

Акнун зи баҳори монавитабъ
Пурнақшу нигор ҳамчу «Жанг» аст.

Чун туро дид зард гуна шуда,
Сард гардад дилаш, на нобиност!

Нобисуда ду даст рангин кард,
Ночашида ба торак - андар тохт.

Замона гуфт маро: - Хашми хеш дор нигоҳ,
Киро забон на ба банд аст, пой дар банд аст!