Бо он ки дилам аз ғами ҳиҷрон хун аст

Розе, ки дилам зи ҷон ҳамедошт ниҳуфт,
Ашкам ба забони ҳол бо халқ бигуфт.

Андар аҷабам зи ҷонситон, к-аз чу туе
Ҷон бистаду аз ҷамоли ту шарм надошт.

Бӯйи ҷигари сӯхта олам бигирифт,
Гар нашнидӣ, зиҳӣ димоғе, ки турост!

Суде надиҳад насиҳатат, ай воиз,
Ин хонахароб турфа якпаҳлӯест.

Бо васли ту кас чу ман бадомӯз мабод,
Рӯзе, ки туро набинам, он рӯз мабод!

В-ар ҷон ба лаб оядам, ба ҷуз мардуми чашм
Як қатраи об бар лабам кас накунад.

Тақдир ба азми тезгомат монад,
Рӯзӣ ба ато додани омат монад.

В-ар печу хамаш зи якдигар бикшоянд,
Доман-доман мушки Тароз андозад.

В-аз ғайри ту ҳар ҷо сухан ояд ба миён,
Хотир ба ҳазор ғам пароканда шавад.

Беҳуда мамон, ки боғбонат ба қафост,
Чун хок нишаста гиру чун бод гузар!