Бе рӯйи ту Хуршеди ҷаҳонсӯз мабод

В-ар ҷон ба лаб оядам, ба ҷуз мардуми чашм
Як қатраи об бар лабам кас накунад.

Тақдир ба азми тезгомат монад,
Рӯзӣ ба ато додани омат монад.

В-ар печу хамаш зи якдигар бикшоянд,
Доман-доман мушки Тароз андозад.

В-аз ғайри ту ҳар ҷо сухан ояд ба миён,
Хотир ба ҳазор ғам пароканда шавад.

Беҳуда мамон, ки боғбонат ба қафост,
Чун хок нишаста гиру чун бод гузар!

Додам-ш ду бӯса. Бар куҷо? Бар лаби тар.
Лаб буд? На! Чӣ буд? Ақиқ! Чун буд? Чу шакар!

Бар болинам нишину мегӯй ба ноз,
К-ай ману ту бикуштаву пушаймон шуда боз!

Шуд даст зи кору монд пой аз рафтор,
Ин баски ба сар задему он баски ба санг.

Ин ғам, ки марост, кӯҳи Қоф аст, на ғам,
Ин дил, ки турост, санги хорост, на дил.

З-оғоз ба бӯса меҳрбон кард дилам,
Имрӯз нишонаи ғамон кард дилам!