Ба номи неки ту, хоҷа, фирефта нашавам

Агарчи хомуш мардум, ки шеър бояд гуфт,
Забони ман ба равӣ гардад офарини туро!

То андар он миёна, ки бинанд рӯйи ӯ,
Ту низ дар миёнаи эшон нишиниё!

Ҳар киро рафт, ҳамебояд рафта шумарӣ,
Ҳар киро мурд, ҳамебояд мурда шумаро!

Ҳарчанд навбаҳор ҷаҳон аст ба чашм хуб,
Дидори хоҷа хубтар - он меҳтари ҳасиб.

В-он занахдон ба себ монад рост,
Агар аз мушк хол дорад себ.

Чу пусти рӯбаҳ бинӣ ба хони вотгарон,
Бидон, ки туҳмати ӯ дунбаи ба саркор (?) аст!

Дониши ӯ на хубу чеҳра-ш хуб,
Зишткирдору хубдидор аст.

Ангушт макун ранҷа ба дар кӯфтани кас,
То кас накунад ранҷа ба дар кӯфтанат мушт!

Май ҳасту дирам ҳасту бути лоларухон ҳаст,
Ғам нест в-агар ҳаст, насиби дили аъдост!

Акнун зи баҳори монавитабъ
Пурнақшу нигор ҳамчу «Жанг» аст.