Ба даври адли ту дар зери чархи миноӣ

Ба гази найза қади хасми ту мепаймоянд,
То бибурранд ба шамшеру бидӯзанд ба тир.

Гоҳ девонаро кунад ҳушёр,
Гаҳ ба ҳушёр-бар ниҳад занҷир.

Бар маволит бипошад ҳама дурру гавҳар,
Бар аъодит биборад ҳама шахкосаву хор.

Хоҷа Абулқосим аз нанги ту
Барнакунад сар ба қиёмат зи гӯр.

Хост аз ҷони ту фиғону хурӯш
В-омад аз баҳри хоста пайкор.

Ин ҳама рӯзи марг яксонанд,
Нашиносӣ зи якдигар-шон боз.

Эзади мо васвасаи ошиқӣ
Аз ту пазирад, напазирад намоз!

Чу фазли мир Абулфазл бар ҳама маликон,
Чу фазли гавҳару ёқут бар набаҳра пашиз.

Туӣ, ки ҷавру бахилӣ ба ту гирифт нишеб,
Чунонки доду саховат ба ту гирифт фароз.

Боз ту беранҷ бошу ҷони ту хуррам,
Бо наю бо уду бо набиди Фанорӯз!